Een waar bosbad!
Sylvotherapie, of bostherapie, in de Noordelijke Vogezen
Laten we meteen uitleggen hoe de vork aan de steel zit. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, een bosbad heeft niets te maken met een zwempartij tussen de bomen. En degenen die een en ander nagetrokken hebben op internet, vergeet de kiekjes van mensen die bomen omarmen. De sylvotherapie, ook wel bostherapie of bosbad genoemd, is een vorm van meditatie, een natuurgeneeskunde, met als doel het opdoen van innerlijke rust in contact met het bos. Dus hop! Wandelschoenen aan, jas aan, muts op, en op naar het bos van La Petite-Pierre in het Regionaal Natuurpark van de Noordelijke Vogezen om deze verrassende belevenis eens mee te maken.
Het bos in
Op het eerste gezicht lijkt een bosbad op een gewone wandeling. We wandelen in kleine groepen met onze gids. Al gauw wijst hij (of zij) ons op de bomen om ons heen.
We wandelen rustig door, snuiven de geuren van boomsappen en humus op, voelen de aarde en de dode balderen onder onze voeten, luisteren naar de wind in de bomen, raken de schors aan, bekijken de bomen, hun vormen, hun kleuren. En dan, door de tijd te nemen om de zinnen compleet te verzetten, beginnen we stapje voor stapje onze dagelijkse beslommeringen los te laten en te genieten van het moment. Dit is de eerste stap van het loslaten van eventuele stress.
Ontwakende zintuigen
Eenmaal in het hart van het bos stopt onze gids regelmatig voor korte pauzes. En dan gaan we pas echt aan de slag: we rekken ons uit, we halen diep adem, we doen onze schoenen uit om de natuur in ons op te nemen. Zonder alles meteen te verklappen, deze eerste oefeningen ontwaken ons lichaam. Op deze manier zijn we niet met ons hoofd bezig, volgens de gids.
Mens zoekt boom
Met ons ontwaakte lichaam gaan we weer verder. Dieper in het bos mogen we alles loslaten en onze zintuigen volgen om onze eigen boom te vinden. We gaan onze eigen weg en blijven stilstaan bij de boom die ons het meest aantrekt. Je moet weten dat bomen eigen deugden hebben, die niet per se identiek zijn. De den werkt verkwikkend en de robuuste eik stimuleert het vertrouwen. De beuk roept wijsheid op en de berk staat in het teken van de zuivering. Met ons ontwaakte lichaam gaan we weer verder. Dieper in het bos laten we alles los en volgen we onze zintuigen om onze eigen boom te vinden. We gaan onze eigen weg en blijven stilstaan bij de boom die ons het meest aantrekt. Je moet weten dat bomen eigen deugden hebben die niet per se identiek zijn. De den werkt verkwikkend en de robuuste eik stimuleert het vertrouwen. De beuk roept wijsheid op en de berk staat in het teken van de zuivering.
Het vonnis...
Ons bosbad duurt 2 uur. Voordat we ieder onze eigen weg gaan, vertellen we wat we voelen. Iedereen voelt een soort van rust, van volkomenheid. Sommigen voelen een soort nieuwe kracht, een nieuwe energie. Anderen voelen daarentegen een vermoeidheid, maar een weldadige vermoeidheid, alsof er een blok van hun schouders is gevallen. De hele groep is in elk geval overtuigd van de weldaad van deze ervaring. We hebben dankzij onze gids een nieuwe kijk gekregen op het bos. Waarschijnlijk beleven we het bos nu altijd anders.
En hoe werkt het nu in het echt?
De rationalisten onder ons vragen zich misschien af hoe bomen een dergelijke kracht op ons kunnen uitoefenen. Nou, het heeft niets met bijgeloof te maken, er bestaat een concrete verklaring: bomen moeten zich beschermen tegen agressies van buitenaf, zoals paddenstoelen, microben, insecten. Hiervoor scheiden ze ‘phytonciden’ af. Tijdens een bosbad ademen we deze in de lucht zwevende moleculen in, die op hun beurt inwerken op het gehalte van het stresshormoon cortisol. Vandaar dat een bosbad angstgevoelens kan verminderen, onze weerstand versterken en de kwaliteit van onze nachtrust verbeteren.
Had je eerst nog twijfels over bezinning in de buitenlucht in het bos, dan zijn die nu waarschijnlijk van tafel geveegd!